Bazen susar insan.
Bazen susar…
Susar da o susuşun çığlığına sağır olurlar.
Susar da, kana kana içmek istediği suyu kısarlar.
Susarlar çünkü kocaman duyguların tekabül ettiği kelimeleri bulamazlar.
Ruhunda yaşadığı fırtınalara küçük geldiğinden sözcükler, lâl olurlar.
Susmak kocamandır, algılar dar gelir anlamazlar.
Biçare susarlar…
Kelimelere susar, duygulara susar, sevgiye susar, saldırıya hepten sus’ar.
Susmak…
Bazen susmak konuşmaktır da…
Konuşurken susarlar, gülerken susarlar, neye sustuğunu ve…
Gürültüden sustuklarını duyamazlar.
Bazen susmalıdır da insan, susmalıdır söyleyecekleri çığ gibi olunca.
Çünkü çığ gibi düşmekten, yakıp yok etmekten korkar.
Konuşamadıklarından değil, susmayı daha anlamlı bulurlar.
Susmak kocamandır,
Susmak leb-i deryadır.
Susarım, susarsın, susarlar…