Bireyin unuttuğu yalnız olmadığıdır… Teksin ama bütünle varsın… İşte kör olası zihin… Tarihin yaprakları zihnin oyunbazlığı ile yazılır… Ve bir o kadar insanlık tarihinin OLMAMIŞLIĞINI YANSITIR…
Olsaydık…
Bugünlere zihinlerimiz öfkeyi… Öfkeden nefreti, nefretten öldürmeyi, savaşın hikâyesini yazmazdı. Sadece matematik köşelerinin kalbi içine yansımaması hesap hatalarını çoğalttıkça çoğalttı. Hikâye aslında Âdem ile Havva’yı hep suçlu gösterdi…
Aldatmak…
Tanrıyı derken kendini aldatmak… İşte bu handikap felsefede, psikolojide bir suçlu aradı… Hâlbuki dinler sanal âleme yansıtılan sanal gerçeklerdi… İşte suçlu hala aranmakta…
Suçlu aslında kadın erkek, erkek kadın da değildi… Bireyin, sadece bireyin insanın biyolojik niteleme yapmadan insanın… Zihin egoyu doğururken… Sorgulama sadece zihinle yapıldı yani mantık… Hâlbuki kalple yapılan sorgulamada… Merhamet ve empati vardır…
Dengeli yani yaşamın her lafsında denge… İşte bu dengeyi kaçıran insanlık… Kendi hapishanelerini yarattı… Hastanelerini, kışlalarını, akıl hastanelerini çoğalttı… Hâlbuki doğa açık çok açık özgürlüğün kalbinde dostça paylaşım anlayış ve uygulama yeriydi…
İnsanlığı…
Maalesef sınavın ilkleri çoğaldıkça çoğaldı ve eks yaşamlara geçildi.
Hamdi YILMAZ