Tarihin herhangi bir döneminde, herhangi bir coğrafyada doğabilir, dilimiz, dinimiz, inançlarımız, ırkımız tamamen farklı olabilirdi.
İnsanoğlu dünyanın başına gelmiş en kötü şeydir aslında. Teknoloji hayatımızı iyileştirmedi sadece. Yüzyıllardır var olan savaşlara yeni silahlar ekledi. Ve olan hep en masumlarımıza, çocuklarımıza oldu.
Güneşli günlere inanan çocuklarımız, yüreklerinde umudu büyüten gençlerimiz birbir katledildi.
Şehirlere bombalar yağdı, sokaklarda gençler öldürüldü, şiddetin her türlüsünü tattık.
Şimdi umuda dair kuracak cümlelerimiz tükenmişken, tarihin herhangi bir döneminde olmak isterken tam da şuan çocuklar için yeni bir sayfa açmanın vaktidir.
Kan ve gözyaşının olmadığı, tacizlerin şiddetin son bulduğu, savaşların bittiği, diktatörlerin hiç var olmadığı bir dünya.
Dünyanın sadece insanoğluna ait olmadığı, doğanın katledilmediği ve her karış toprakta insanoğlunun olduğu kadar hayvanların da yaşamaya hakkı olduğu bir hayat yaratmamız gerek.
Ütopik gibi gelen hayallerin aslında gerçek olabileceğini yaşadığımız distopik dünyaya kanıtlamamız gerek.
Ben bugün buraya bir ‘’HİÇ’’ olarak geldim.
Ben bugün buraya heybeme ‘’sevgi’’ dışında hiçbir şey almadan geldim. Kelimeleri bıraktım, alfabeyi kırdım. Yazmak için yazmadım, ütopik düşler kurmadım. Gerçekleştirebileceğimiz bir dünyadan, severek yaşamayı tercih edeceğimiz bir hayattan bahsettim.
Çocukların güldüğü bir dünya artık ütopya gibi geliyorsa ve düşüyorsa evlere ateş, anneler-babalar kalıyorsa evlatsız, sokaklardan kahkaha sesleri yerine bomba sesleri yükseliyorsa, ölüyorsa canlar sebepsiz, kim yaşıyoruz diyebilir?
Herhangi bir zamanda herhangi bir coğrafya da olabilirdik. Ama şuan buradayız ve ne yazık ki hepimiz tesadüf eseri yaşıyoruz. Biraz sonra şu kapıdan çıktığımız da başımıza ne geleceğini bilmiyoruz. Çocuklarımız ne okulda ne sokakta güvende değil. Her gün istemeden yeni bir acıyla tanışıyor, bu kadarı da olmaz dediğimiz ne varsa yaşıyoruz.
Umursamayan, unutmadık dediği ne varsa unutan, alışmayacağız dediği her acıyı artık normal karşılayan bir toplumun ferdi olmayı reddedip, hepsini tek tek hatırlatmaya geldim.
Ben bugün buraya ‘’ayna’’ olmaya geldim. Ne varsa ben de gördüğünüz, sizdendir çünkü…
Canan Türk