Ben bir su damlasıyım ya en çok gözyaşı olmayı seviyordum. Tüm yüreklerden akmak, okyanusta coşmak gibi gelirdi bana… Kapsız, yurtsuz ve mekansızımdır. Bu yüzden her can canım, her mekan mekanım ve her deniz vatanımdır benim.
Kaç yürekten aktım geçtim, kaç yangını söndürdüm, kaç yürekte yangın oldum bilemedim. İlk damla yaratılıp damladığından beri insan tenine, bir onda, bir toprakta, bir gökyüzünde oldum durdum.
Yaratılış hikayesinde Adem’in mayası oldum. Tanrının eli değdiğinde tenime, onun eli ve avucu oldum. Sırra kadem basan ölümlerin üzerine dökülüp, arındıran oldum.
Varlığımı cennete yakıştıranların ettikleri dua da mest oldum. Çok şey oldum, çok şey yaşadım ve çok şey bildim. Ama en çok da her nerede olursam olayım, suyun içindeki damla olmayı sevdim… Damla iken tanrı oldum, damla iken ellerin gökyüzüne açılıp yağmur duası edilerek beklenen çocuğu oldum. Damla olmak güzel şeydi okyanus olmayı bildikten sonra. Susadım kendime ve boğuldum damlanın zerresinde.
AŞK ile…
Şiir: Murat TALİ
Seslendiren: Aslı ATEŞ TALİ
Müzik: Armand AMAR