Sen Varsın Sadece

Semayla yerin arasında bir yerlerde…
Bir dağın tepesinde, belki bir kuyunun dipsizliğinde!
Belki bir düşün içinde, belkide düşlerin en gerçek yerinde…
Bağ bozumu yada gül vurgunu mevsimlerin titreyen nefeslerinde..
Belki bahara gülümseyen çiçeklerin göbeğinde, belki toprağı çatlatan tohumların heveskâr nöbetinde…
Bir ağacın dibinde, belki toprağın beden çürüten çukurluk gölgesinde…


Ama hep hüznümde,hep sevincimde, yalnızlıkta hep, kimi zaman tam da kalabalıkların içinde bağdaç haliyle…
Meyvenin kabuğu şeklinde bazen, bazen bir yaranın kanamakta olan betimsiz renginde…
Ama çokça göklerin tevessül edişinde ki görkemde, çoğunlukla bulutların beyazına boyanan hüzzamların ağır aksak ilerleyen ritminde…
Zaman zaman dizlerime inen ağrı da, bir zaman ellerime kanayan nasırda, başka zaman gözlerimden boşalan yaşlarda…
Ama hep sinemde, kaburgamın boşluk yerinde, en korunaklı yerde..!
Bazen secde yerinde, göğe yükselen duaların dilinde, bazen mushafın girişinde ki besmele-i isimle ve dahi hatimisindeki istem-i muhabbetle..
Ama hep başlangıçtaki ilk cümlenin ardında ve bitişlere düğme düğme iliklenen niyazların şavkında…


Çok zaman sessizlikte, olmadığın yerde, olmanın lütuf olduğu muhtemel her şehirde, yani cennette..!
Gelişlerde, gidişlerde, terk edişler ve terk edilişlerde…
Belki bir damla yaşın süzülüşünde, belki bir yolun hiç bitmeyen düz çizgilerinde, belki börtüde, böcekte, belki varlığın ziynetinde, belkide eşyanın ne kadar çoksa o kadar çok renginde…
Dilimde,zihnimde, kalemimde, en çokda gönlümde, hep olduğun yerde, hep olman gereken yerde, kalbim de…
Yaratılmış olan her şeyde, yaratılan her yerde, benim olduğum her nefeste, SEN VARSIN…
SEN V{Y}ARSIN sadece..

Bu yazıyı paylaşmak ister misin?